َAref
|
||
www.ArefKH1379 |
عارف قزوینی | |
---|---|
عارف قزوینی |
|
نام اصلی | ابوالقاسم عارف قزوینی |
زمینهٔ کاری | شاعر، تصنیفساز |
زادروز | ۱۲۵۹ خورشیدی قزوین، ایران |
پدر و مادر | ملاهادی وکیل |
مرگ | ۱ بهمن ۱۳۱۲ ۵۳ سال همدان، ایران |
ملیت | ![]() |
محل زندگی | تهران |
جایگاه خاکسپاری | محوطه آرامگاه بوعلی سینا، همدان |
سبک نوشتاری | سراینده تصنیفهای میهنی در دوره مشروطه |
دیوان سرودهها | دیوان اشعار، تصانیف موسیقی |
همسر(ها) | خانم بالا |
ابوالقاسم عارف قزوینی (۱۲۵۹ - ۱ بهمن ۱۳۱۲)، شاعر و تصنیفساز ایرانی بود.
سهراب سپهری | |
---|---|
![]() |
|
زمینهٔ کاری | شعر نو |
زادروز | ۱۵ مهر ۱۳۰۷ ۷ اکتبر ۱۹۲۸ کاشان، ایران |
مرگ | ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ (۵۱ سال) ۲۱ آوریل ۱۹۸۰ بیمارستان پارس تهران |
ملیت | ![]() |
محل زندگی | کاشان، تهران & اصفهان |
علت مرگ | سرطان خون در |
جایگاه خاکسپاری | امامزاده سلطانعلیبن محمد باقر، مشهد اردهال |
پیشه | شاعر، نقاش و مدرّس هنرستان هنرهای زیبا |
همسر(ها) | مجرد |
امضا | ![]() |
سهراب سپهری (۱۵ مهر ۱۳۰۷ در کاشان – ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران) شاعر و نویسنده و نقاش ایرانی بود. او از مهمترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبانهای بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شدهاست. وی پس از ابتلا به بیماری سرطان خون در بیمارستان پارس تهران درگذشت.[۱]
ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم رودکی |
|
---|---|
![]() |
|
زمینهٔ کاری | شاعر، موسیقیدان |
زادروز | ۲۴۴ هجری قمری ۲۳۷ خورشیدی ۸۵۸ میلادی پنجکنت، تاجیکستان |
پدر و مادر | محمدبن حکیمبن عبدالرحمن |
مرگ | ۳۲۹ هجری قمری ۸۵ سال ۳1۹ خورشیدی ۸۲ سال ۹۴۰ میلادی ۸۲ سال پنجکنت، تاجیکستان |
ملیت | ایرانی تاجیک |
محل زندگی | پنجکنت و بخارا |
جایگاه خاکسپاری | پنجکنت، تاجیکستان |
در زمان حکومت | سامانیان |
نام(های) دیگر |
رودکی سمرقندی |
لقب | پدر شعر فارسی استاد شاعران جهان |
کتابها | مثنوی کلیله و دمنه مثنوی سندباد نامه |
فرزندان | عبدالله |
ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم متخلص به رودکی و مشهور به استاد شاعران (زادهٔ ۲۴۴، رودک - درگذشتهٔ ۳۲۹ هجری قمری) نخستین شاعر مشهور ایرانی-فارسی در دورهٔ سامانی در سدهٔ چهارم هجری قمری و استاد شاعران این قرن در ایران است.
او در روستایی بهنام بَنُج رودک[۱] (پنجکنت در تاجیکستان امروزی) در ناحیه رودک در نزدیکی نخشب و سمرقند به دنیا آمد.
رودکی را نخستین شاعر بزرگ پارسیگوی و پدر شعر پارسی میدانند که به این خاطر است که تا پیش از وی کسی دیوان شعر نداشتهاست و این از نوشتههای ایرانی عربی نویس هم عصر رودکی- ابوحاتم رازی مسجل میگردد.[۲]ریچارد فرای عقیده دارد که رودکی در تغییر خط از خط پهلوی به خط فارسی نقش داشتهاست.[۳] از تمام آثار رودکی که گفته میشود بیش از یک میلیون و سیصد هزار بیت و نیز شش مثنوی بودهاست، فقط ابیاتی پراکنده به همراه چند قصیده، غزل و رباعی باقیماندهاست.
وصال شیرازی | |
---|---|
نام اصلی | ابواحمد محمد شفیع |
زمینهٔ کاری | شعر، خوشنویسی |
زادروز | ۱۱۹۷ هجری قمری ۱۷۸۳ میلادی شیراز |
پدر و مادر | محمد اسمعیل شیرازی |
مرگ | رجب ۱۲۶۲ هجری قمری ۱۸۴۶ میلادی شیراز |
ملیت | ایرانی |
جایگاه خاکسپاری | شاهچراغ |
در زمان حکومت | قرن سیزدهم هجری |
لقب | میرزا کوچک وصال |
پیشه | شاعر و خوشنویس |
کتابها | مثنوی بزم وصال صبح وصال |
دیوان سرودهها | دیوان اشعار |
فرزندان | وقار، حکیم، داوری، فرهنگ، توحید، یزدانی |
محمدشفیع شیرازی(۱۱۹۷-۱۲۶۲ ه.ق/ ۱۷۸۳-۱۸۴۶ م) فرزند محمد اسماعیل، ملقب به میرزا کوچک متخلص به وصال و کنیهاش ابومحمد و ابواحمد، از شعرا، ادیبان و خوشنویسان معروف شیرازی در سده سیزدهم هجری بود.[۱] او گاهی آثار خوشنویسی خود را با امضاء "میرزا کوچک" و گاهی با نام "وصال شیرازی" رقم میزد.[۲]
صائب تبریزی، بزرگترین غزلسرای قرن یازدهم هجری و معروف ترین شاعر عهد صفویه است.
علیاکبر دهخدا | |
---|---|
![]() علیاکبر دهخدا |
|
زادروز | ۱۲۵۷ خورشیدی (۱۲۹۷ قمری) تهران |
درگذشت | ۷ اسفند ۱۳۳۴ تهران |
آرامگاه | ابن بابویه، تهران |
محل زندگی | تهران، چهارمحال و بختیاری، وین، سوییس، استانبول |
ملیت | ایرانی |
لقب | دخو |
آثار | لغتنامه دهخدا امثال و حکم |
گفتاورد | دهخدا در ویکیگفتاورد |
علامه علیاکبر دهخدا (۱۲۵۷ تهران - ۷ اسفند ۱۳۳۴ تهران)، ادیب، لغتشناس، سیاستمدار و شاعر ایرانی و نیز بنیانگذار لغتنامه دهخدا بود.
مختصات: ۲۹°۳۷′۳۲.۹۵″ شمالی ۵۲°۳۳′۳۰.۵۵″ شرقی
حافظ شیرازی | |
---|---|
نام اصلی | خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدّین شیرازی |
زمینهٔ کاری | شعر، فلسفه و عرفان |
زادروز | حدود ۷۲۷ شیراز |
مرگ | ۷۹۲ شیراز |
ملیت | ![]() |
جایگاه خاکسپاری | حافظیهٔ شیراز |
در زمان حکومت | شاه شیخ ابواسحاق |
رویدادهای مهم | یورش محمد مبارزالدین حکمران کرمان و یزد |
لقب | لسانالغیب |
پیشه | عرفان |
سبک نوشتاری | سبک عراقی |
دیوان سرودهها | کلیات حافظ |
تخلص | حافظ |
دلیل سرشناسی | غزلسرایی پارسی |
اثرگذاشته بر | گوته |
خواجه شمسالدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری برابر با: ۷۰۶ - ۷۶۹ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سده هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیشتر شعرهای او غزل هستند که به غزلیات حافظ شهرت دارند.او از مهمترین تاثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته میشود.در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبانهای اروپایی ترجمه شد و نام او بگونهای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار میشود.در ایران این روز را روز بزرگداشت حافظ نامیدهاند.[۱][۲]
![]() |
||
شناسنامه | ||
---|---|---|
نام کامل | ابو نصر محمد بن محمد فارابی | |
لقب | معلم ثانی | |
ملیت | ایرانی | |
زادروز | سال ۲۶۰ هجری | |
زادگاه | فاراب، خراسان.، ایران | |
محل مرگ | دمشق، سوریه | |
مذهب | شیعی اثنیعشری | |
استادان | یوحنا بن حیلان | |
شاگردان | یحیی بن عدی | |
ابو نصر محمد بن محمد فارابی معروف به فارابی، (حدود سال ۲۶۰ هجری، در فاراب، خراسان، – سال ۳۳۹ هجری در سن ۸۰ سالگی[۱])از بزرگترین فیلسوفان ایرانی[۲] شرقی سده سوم و چهارم هجری است. اهمیت او بیشتر به علت شرحهایی است که بر آثار ارسطو نگاشته و به سبب همین مشروحات او را معلم ثانی خواندهاند و در مقام بعد از ارسطو قرار دادهاند. وی آثاری نظیر «الجمع بین الرایین»، «اغراض ما بعدالطبیعه ارسطو»، «فصول الحکم» و «احصاءالعلوم»
را از خود به یادگار نهادهاست. در قرون وسطی آثاری چند از او تحت نام
Alpharabius, Alfarabi, El Farati, Avenassar به زبان لاتین برگردانده
شدهاند.
پدر و مادر فارابی ایرانیتبار بودند. خود او نیز ایرانیتبار بود؛ کشورهایی همچون ترکمنستان و... به دنبال تحریف تاریخ به نفع خود بوده، میخواهند او را از کشور خود معرفی کنند.[۳][۴] ابن ابی اصیبعه و شهر زوری نوشتهاند که ابونصر از نژاد ایرانی بودهاست (= واصله فارسی / کان من سلاله فارسیه).[۵]
ابوریحان بیرونی | |
---|---|
![]() تصویر ابوریحان بیرونی از تمبر شرکت پست ایران |
|
زادروز | ۱۴ شهریور ۳۵۲ کاث، خوارزم |
درگذشت | ۲۲ آذر ۴۲۷ غزنین |
محل زندگی | ایران |
ملیت | ایرانی تبار |
نامهای دیگر | ابوریحان محمد بن احمد بیرونی |
نقشهای برجسته | پدر علم انسانشناسی، زمینسنجی و هندشناسی. بنیانگذار مکانیک تجربی و نجوم تجربی. پیشگام در روانشناسی تجربی. شرکتکننده در بسیاری از زمینههای علمی. |
دین | اسلام |
مذهب | اهل سنت |
ابوریحان محمد بن احمد بیرونی (زادهٔ ۱۴ شهریور ۳۵۲، کاث، خوارزم - درگذشتهٔ ۲۲ آذر ۴۲۷، غزنین)، دانشمند بزرگ و ریاضیدان، ستارهشناس، تقویمشناس، انسانشناس، هندشناس و تاریخنگار بزرگ ایرانی [۱][۲][۳][۴] سده چهارم و پنجم هجری است. بیرونی را بزرگترین دانشمند مسلمان و یکی از بزرگترین دانشمندان ایرانی و همه اعصار میدانند.[۵] همینطور او را پدر علم انسانشناسی و هندشناسی میدانند. [۶]
![]() |